De nieuwe SARS-CoV-2 betacoronavirus (β-CoV) pandemie heeft geleid tot aanzienlijke morbiditeit en mortaliteit, met op het moment van schrijven wereldwijd meer dan 27 miljoen bevestigde gevallen. Om virale overdracht tegen te gaan, zijn niet-farmaceutische interventies, waaronder sluiting van bedrijven en scholen, bewegingsbeperkingen en totale lock-downs, overal ter wereld in verschillende mate geïmplementeerd. Er worden grote inspanningen geleverd om effectieve vaccins en antivirale middelen te ontwikkelen.
Om de epidemische dynamiek, de klinische belasting en het immuniteitslandschap voor Covid-19 op middellange termijn te voorspellen, heeft dit onderzoeksteam onderzocht hoe plausibele variaties in de natuurlijke immuunrespons na SARS-CoV-2-infectie alsmede vaccinatie kunnen integreren met seizoensfactoren en niet-farmaceutische interventies.
Vanuit dit onderzoek wordt aangenomen dat klimatologische seizoensvariaties van invloed zijn op de omvang en duur van een secundaire infectiepiek. Men verwacht dat in gebieden met kleinere jaarlijkse klimaatschommelingen niet-monotoon gedrag in toenemende mate wordt onderdrukt.
De beschikbaarheid van een effectief vaccin kan een belangrijke interventie tegen SARS-CoV-2 zijn. Talrijke kandidaten zijn in ontwikkeling. De impact van vaccinatie op de klinische belasting is sterk afhankelijk van de werkzaamheid van het vaccin en de aard van de adaptieve immuunrespons. Maar de onderzoeksresultaten tonen aan dat vaccinatie, zelfs met een onvolmaakte vaccinimmuniteit en matige vaccinatiegraad, de pandemische controle kan versnellen.
Al met al benadrukt dit werk dat het nauwkeurig karakteriseren van de individuele levensgeschiedenissen van het immuunsysteem als ook het cumulatieve immuunlandschap van de bevolking tegen SARS-CoV-2 primaire en secundaire infectie van cruciaal belang is voor het beheer en de controle van de aanhoudende pandemie.
