Het doel van deze systematische review betrof het kritisch beoordelen van de uitkomsten van uiteenlopende klinische tests op decontaminatieapparaten die waterstofperoxide of UV-licht gebruiken voor oppervlakten in de gezondheidszorg.
Conclusie: universeel succes bij het bestrijden van ziekteverwekkers in de gezondheidszorg met geautomatiseerde ontsmettingsapparatuur is niet noodzakelijkerwijs gegarandeerd.
Er zijn legio vergelijkingen tussen traditionele reiniging, met of zonder desinfectiemiddelen, en decontaminatie met geautomatiseerde apparaten uitgevoerd, die alle de waarschijnlijkheid aantonen dat zorgvuldig uitgevoerde hygiëneprocedures nog steeds de meest kosteneffectieve strategie vormen om patiënten tegen zorginfecties te beschermen.
En dat niet alleen. De neveneffecten van het gebruik van decontaminatieapparaten moeten ook niet worden onderschat. Zo is het decontaminatie-effect niet uniform, aangezien H202 niet kan doordringen in linnen en stoffering en UV-straling schaduwzones mist. Net als alle krachtige ontsmettingsmiddelen, beschadigen ze het milieu op manieren die we niet altijd kunnen zien. En routinematige gebruik van microbiociden, waaronder H202 en UV-licht kan juist tolerantie, weerstand en cross-resistentie bij de ziekteverwekkers veroorzaken.
Antimicrobieel rentmeesterschap, isolatie, handhygiëne en screening hebben hun sporen verdiend als nuttige strategieën om infecties te beheersen en er is aangetoond dat ze allemaal het percentage zorggerelateerde infecties verlagen. Het kan verleidelijk zijn om gebruik te maken van moderne technologieën. Maar de bevindingen in deze review tonen aan dat geautomatiseerde apparaten niet zonder meer een betrouwbaar alternatief zijn voor traditionele infectiebeheersingspraktijken.
