Hoewel wij mensen sinds begin 2020 gefocust zijn op één virus in het bijzonder, zijn er legio andere virussen die wachten om ontdekt te worden. Meer en meer wordt duidelijk dat ecosystemen en organismen afhankelijk zijn van virussen. Ze zijn klein maar machtig en hebben de evolutie gedurende miljoenen jaren gevoed door genen tussen gastheren te pendelen.
Er zijn slechts 9.110 genoemde soorten vermeld door het International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV), maar dat is slechts een fractie van het totaal. Gedeeltelijk komt dat omdat de zoektocht gericht is op virussen die ziekten veroorzaken bij mensen of organismen waar we om geven, zoals landbouwhuisdieren en gewassen. Maar, zoals de COVID-19-pandemie maar weer heeft bewezen, is het belangrijk om – ook de (nog) niet ‘uitgebroken’ – virussen te begrijpen die van de ene gastheer naar de andere kunnen springen en zo een bedreiging kunnen vormen.
In de afgelopen tien jaar is het aantal bekende en benoemde virussen explosief gestegen als gevolg van de vooruitgang in de technologie om ze te vinden. Toch blijft het werkelijke bereik van de virale wereld grotendeels onbekend.
Virologen categoriseren virussen meestal op basis van hun vorm (lang en dun bijvoorbeeld, of een kop met een staart) of hun genomen (DNA of RNA, enkel- of dubbelstrengs), maar dit zegt weinig over gedeelde voorouders. Veel wetenschappers vermoeden dat er niet één gemeenschappelijke voorouder is. Dat betekent dat virussen waarschijnlijk meerdere keren zijn ontstaan in de geschiedenis van het leven op aarde. En er is geen reden om aan te nemen dat een dergelijke opkomst niet opnieuw kan gebeuren.
Met de totale hoeveelheid virussen op aarde zijn wetenschappers er zeker van dat ze een verschil maken voor voedselwebben, ecosystemen en zelfs de atmosfeer van de planeet.
